Mijn job is Top!

De combinatie van werken met kinderen en het organiseren van het overblijven maken de baan van overblijfcoördinator op basisschool de Vlieger in Den Haag (Ypenburg) voor Astrid Kruijt tot een 'top job'. Naast het inroosteren van de overblijfouders maakt Astrid graag tijd voor een praatje met de kinderen. "Dàt vind ik het allerleukste van dit werk. Ik wil de kinderen allemaal leren kennen."

Het is een 'job' op zich om alle kinderen die overblijven te leren kennen. Volgens Astrid maken van de vierhonderdvijftig leerlingen die ingeschreven staan bij de basisschool, zeker vierhonderd daarvan gebruik van 'de overblijf'. "Ik loop heel graag rond om een praatje te maken met de kinderen. Soms ontstaat er meteen een leuk gesprek, een andere keer schuif ik gewoon even aan als er eentje ietwat sip apart zit en is dat genoeg om het kind even later weer blij weg te zien huppelen. Elke dag is anders. Soms moet ik heel snel schakelen. Het mooie is dat je niet alleen contact hebt met de kinderen, maar ook met hun ouders, de directie en leerkrachten van de school, de overblijfmedewerkers en niet te vergeten: Kinderstralen, mijn werkgever. Zonder de overblijfmedewerkers, de vrijwilligers die zich elke dag weer met hart en ziel inzetten, zou ik dit werk niet kunnen doen. Op de Vlieger vind ik de sfeer fijn omdat ik ervaar ik dat er veel aandacht is voor respect en voor de verschillen tussen mensen die er mogen zijn."

 

Toen Astrid zelf de basisschoolleeftijd had was zij niet bezig met 'later'. "Ik heb hele goede herinneringen aan die tijd. Ik was de jongste van drie, best een stoer meisje en altijd in beweging. Mijn ouders hadden een kaaswinkel in de Schilderswijk in Den Haag maar op mijn tiende werd de winkel gesloten en verhuisden wij naar het Statenkwartier, en ik ging naar een andere school. Het aanpassen daar ging vlekkeloos. Op de basisschool maakte ik via een clinic kennis met de basketbalsport, waar ik later mee doorging. Op de middelbare school, het gymnasium, wist ik ook nog niet wat ik wilde worden, ik streepte wel weg wat ik niét wilde en kwam op de Interhostess School terecht. Ik bemachtigde een stage bij Schoevers waar ik nog negen jaar met heel veel plezier heb gewerkt. Eerst als receptioniste, later als management assistent of, zoals ik mijzelf noemde: MVA, Manusje Van Alles. Het werk varieerde van het organiseren van examens tot diploma-uitreikingen voor zeshonderd studenten. Ik kreeg er veel vrijheid maar ook veel verantwoordelijkheid."

Toen het instituut werd overgenomen door een uitzendbureau veranderde Astrids baan zodanig dat zij besloot om voor zichzelf te beginnen. "Ik ging spullen en voedingsmiddelen naar Zuid-Amerika exporteren. Dat betekende ook veel reizen naar de betreffende landen. Het exporteren veranderde enige tijd later in het importeren van likeur en wijnen in speciale geschenkflessen. Dat bedrijf heb ik later verkocht aan een dranken concern waar ik aanbleef als directeur en waarbij ik veel van mijn eigen creativiteit kwijt kon. Helaas hield mijn baan op te bestaan vanwege de economische crisis. Inmiddels woonde ik met mijn man en twee kinderen in Leidschendam en ging ik vrijwilligerswerk doen bij de basketbalvereniging en op de basisschool van onze kinderen. Het was fijn om hier tijd voor te hebben. Zo kwam ik bij het overblijven terecht. Hiermee legde ik al een basis voor mijn huidige werk. Na een jaar of zeven wilde ik weer een betaalde baan. Maar wat? Het onderwijs spookte alsmaar door mijn hoofd. Het is zo dynamisch. Het werd deze functie waarbij ik vier dagen per week het overblijven in goede banen leid. De kinderen spelen in groepen een half uur buiten, afgewisseld met het eten. Ik vind het heel dankbaar om met kinderen te werken. In de toekomst wil ik graag met de kinderen in gesprek blijven en ervoor zorgen dat 'de overblijf' voor elk kind gewoon een 'warm nest' is."

| Categorie: Tussenschoolse opvang

Scroll naar beneden